Θύμα των κλιματικών αλλαγών ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος στην Αυστραλία. Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν επιστήμονες για την κλιματική αλλαγή η οποία διαταράσσει με μη αναστρέψιμο τρόπο το υποθαλάσσιο οικοσύστημα. Ενδεικτικό είναι ότι, τα μισά από τα κοράλλια του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου στην Αυστραλία χάθηκαν τα τελευταία 25 χρόνια.
Τα πιο μεγάλα είδη κοραλλιών –εκείνα που έχουν την μορφή τραπεζιού και εκείνα που έχουν διακλαδώσεις– είναι αυτά που έχουν πληγεί περισσότερο, καθώς ορισμένα βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης στο πιο βόρειο τμήμα του κοραλλιογενούς υφάλου.
“Αυτά εξαφανίστηκαν σε ποσοστό 80 ή 90% σε σύγκριση με όσα υπήρχαν πριν από 25 χρόνια”, δήλωσε στο AFP ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Τζέιμς Κουκ, ο Τέρι Χιουζ, ο οποίος ήταν ένας από τους συντάκτες των πορισμάτων της μελέτης.
Αυτά σημειώνει, “προσφέρουν τις γωνιές και τις εσοχές στις οποίες βρίσκει καταφύγιο ένας αριθμός ψαριών και πλασμάτων και η απώλεια αυτών των κοραλλιών θα αλλάξει όλο το οικοσύστημα”.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society και αναφέρεται εκτενώς στο εύρος της μείωσης όλων των ειδών κοραλλιών από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 στον ύφαλο αυτόν στην βορειοανατολική Αυστραλία, ο οποίος εντάχθηκε το 1981 στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
https://www.facebook.com/watch/?v=10155462357747949
Πέραν της ανεκτίμητης αξίας του από φυσικής και επιστημονικής άποψης, υπολογίζεται ότι το σύνολο του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, ο οποίος εκτείνεται σε μήκος 2.300 χιλιομέτρων, αποφέρει έσοδα 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων στον αυστραλιανό τουριστικό τομέα.
Ο ύφαλος αυτός μπορεί να χάσει το καθεστώς του ως Παγκόσμια Κληρονομιά και αυτό λόγω της υποβάθμισής του, η οποία αποδίδεται από πολλούς στην επανάληψη των επεισοδίων λεύκανσης των κοραλλιών, η οποία είναι συνέπεια της κλιματικής αλλαγής.
Η λεύκανση είναι ένα φαινόμενο μαρασμού, το οποίο εκδηλώνεται με τον αποχρωματισμό των κοραλλιών. Αυτό προκαλείται από την αύξηση της θερμοκρασίας του νερού, η οποία προκαλεί την απομάκρυνση της συμβιωτικής άλγης που προσφέρει στα κοράλλια το χρώμα και τις θρεπτικές τους ουσίες.
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι μπορεί να αναρρώσουν, αν μειωθεί ξανά η θερμοκρασία του νερού, αλλά μπορεί επίσης να πεθάνουν, αν συνεχιστεί το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Το βόρειο τμήμα αυτού του οικοσυστήματος έχει ήδη υποστεί το 2016 και το 2017 δύο άνευ προηγουμένου επεισόδια λεύκανσης των κοραλλιών του και η Αυστραλία, μετά την επανεξέταση πέρυσι των προοπτικών του συνόλου του, τις θεωρεί πλέον “πολύ κακές”.
Πριν από αυτό, άλλα δύο επεισόδια είχαν καταγραφεί το 1998 και το 2002. Ένα πέμπτο παρατηρήθηκε το 2020, αλλά οι ζημιές που έχει προκαλέσει δεν έχουν ακόμη αποτιμηθεί πλήρως.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
