Στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», καθώς επιτρέπει οι φορείς που ελέγχουν την εμπορική λειτουργία του πλοίου (commercial operators) και κατά συνέπεια καθορίζουν με τις αποφάσεις τους την ενεργειακή απόδοση του πλοίου, να καταβάλλουν και το κόστος εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου είναι συνασπισμένη η ναυτιλία της χώρας.
Περισσότεροι από 1.000 καλεσμένοι ομιλητών από 42 χώρες λαμβάνουν μέρος στις εκδηλώσεις με φυσική και διαδικτυακή συμμετοχή, στο Delphi Economic Forum VI, το οποίο θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 15 Μαΐου.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε ζητήματα που σχετίζονται με τους αέριους ρύπους, την απανθρακοποίηση της ναυτιλίας αλλά και το κανονιστικό πλαίσιο που διέπει και θα διέπει προσεχώς τις ναυτιλιακές δραστηριοτητες. Ο Έλληνας υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Γιάννης Πλακιωτάκης αναφέρθηκε στις προσπάθειες για τη σταδιακή απεξάρτηση της ναυτιλίας από τα ορυκτά καύσιμα ενώ εξέφρασε και τις ανησυχίες της ελληνικής διεθνούς ναυτιλιακής βιομηχανίας ως προς τις προθέσεις της Ευρωπαϊκή Επιτροπής, να λάβει περιφερειακού χαρακτήρα μέτρα ενώ υπενθύμισε την πρόταση για δημιουργία ενός ειδικού ευρωπαϊκού Ταμείου υπό το EU ETS που θα εξασφαλίσει τη σταθερότητα της τιμής του άνθρακα (carbon price), τη μείωση της επιχειρηματικής αβεβαιότητας και τον περιορισμό των οικονομικών και διοικητικών επιβαρύνσεων για τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής ναυτιλίας. Ως είναι ήδη γνωστόν η εν λόγω πρόταση βασίζεται στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Έλληνες εφοπλιστές υπενθύμισαν τη σημασία που έχει η ευρωπαϊκή ναυτιλία για αυτή καθ’ αυτή την διατήρηση της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ αλλά και το ρόλο που διαδραματίζει η ελληνική ναυτιλία για την ευρωπαϊκή. Κληθείς να σχολιάσει την «συμπεριφορά» των ευρωπαϊκών οργάνων ο κ. Λασκαρίδης σημείωσε ότι η Ευρώπη φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται το ρόλο της ναυτιλίας στο βαθμό που θα έπρεπε για να σημειώσεις ότι ο δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι δύσκολο καθώς υπάρχουν δυνατέ φωνές περιβαλλοντικών και άλλων οργανώσεων που συμπαρασύρουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα.
Η ναυτιλία δεν έχει ψήφους στην Ευρώπη όπως η αυτοκινητοβιομηχανία ή άλλες βιομηχανικές δραστηριότητες είπε χαρακτηριστικά καταδεικνύοντας το «έλλειμα» που υπάρχει έναντι άλλων βιομηχανιών αλλά και το γεγονός της «αδυναμίας» να ωθήσει τις εξελίξεις. Και τα τρία επώνυμα στελέχη της ναυτιλιακής πραγματικότητας της χώρας σημείωσαν το ρόλο του ΙΜΟ, της διασφάλισης των κανόνων ανταγωνιστικότητας σε διεθνές και όχι περιφερειακό επίπεδο επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να Ευρώπη να αλλάξει ώστε να μην χάσει το ισχυρότερο ίσως ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα που είναι ο ευρωπαϊκός στόλος.
Υπενθυμίζεται ότι η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) και η Ένωση Σουηδών Εφοπλιστών, σε συνεργασία με την περιβαλλοντική Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) Transport & Environment, απεύθυναν κοινή έκκληση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υιοθετήσει μια πρόσφορη για τη διεθνή ναυτιλία προσέγγιση στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (European Union Emissions Trading System – EU ETS). Πιο συγκεκριμένα, οι τρεις φορείς ζήτησαν τη δημιουργία ειδικού ταμείου κάτω από το ευρωπαϊκό ETS, το οποίο θα εξασφαλίσει τη σταθερότητα της τιμής του άνθρακα (carbon price), τη μείωση της επιχειρηματικής αβεβαιότητας και τον περιορισμό των οικονομικών και διοικητικών επιβαρύνσεων για τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ναυτιλίας.
Ένα τέτοιο ταμείο θα πρέπει να χρηματοδοτήσει επίσης την ανάπτυξη νέων πράσινων ναυτιλιακών καυσίμων, τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα για την ενεργειακή μετάβαση του κλάδου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη και παραγωγή των νέων αυτών καυσίμων και τεχνολογιών θα πρέπει να επιτευχθεί από εμπλεκόμενους με τη ναυτιλία φορείς, όπως παρόχους ενέργειας, ναυπηγεία και κατασκευαστές ναυτικών μηχανών.
Οι συνυπογράφοντες την επιστολή κάλεσαν επίσης την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εφαρμόσει την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και να ορίσει τους φορείς που ελέγχουν την εμπορική λειτουργία του πλοίου (commercial operators), δηλαδή τα συμβαλλόμενα μέρη που πληρώνουν για το καύσιμο και καθορίζουν με τις αποφάσεις τους την ενεργειακή απόδοση του πλοίου, ως τους υπεύθυνους για την πληρωμή του κόστους των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο πλαίσιο του επερχόμενου ευρωπαϊκού αγορακεντρικού μέτρου.