Μια νέα μελέτη που κυκλοφόρησε από το Global Maritime Forum και την All Aboard Alliance εξετάζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες ναυτικοί καθώς προσβλέπει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας για τις γυναίκες στη θάλασσα. Η έκθεση είναι η πρώτη προσπάθεια που θα ακολουθήσει μια δεύτερη φάση αργότερα αυτό το έτος. Στόχος της είναι να προτείνει λύσεις που θα αλλάξουν τα μελανά σημεία στη βιομηχανία για τις γυναίκες στη θάλασσα.
Η All Aboard Alliance, η οποία ιδρύθηκε το 2021 και περιλαμβάνει επί του παρόντος 36 εταιρείες, επιδιώκει να κάνει τη σταδιοδρομία στη θάλασσα όχι μόνο πιο περιεκτική αλλά και ελκυστική για περισσότερες γυναίκες ναυτικούςστο μέλλον. Οι προσπάθειες ξεκίνησαν τον Μάιο του 2022, όταν συγκέντρωσαν ανώτερους ηγέτες από όλη τη ναυτιλιακή βιομηχανία, ως μέρος της προσπάθειας να γίνει ο ναυτιλιακός κόσμος πιο ποικιλόμορφος, δίκαιος και χωρίς αποκλεισμούς.
Η ποιοτική μελέτη βασίστηκε σε 115 ανώνυμες συνεντεύξεις γυναικών ναυτικών από όλες τις τάξεις και χώρες. Οι συνεντεύξεις αφορούσαν γυναίκες από τις τάξεις των καπετάνιων και λοχαγών και απλών ναυτικών. Μίλησαν με γυναίκες σε όλα τα είδη πλοίων και συνολικά 23 διαφορετικές εθνικότητες. Περίπου τα δύο τρίτα των γυναικών (63 τοις εκατό) ήταν από την Ασία (κυρίως τις Φιλιππίνες και την Ινδία) ενώ το ένα τέταρτο ήταν από την Ευρώπη.
Η έκθεση αναλύει τα ζητήματα που αναφέρθηκαν σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες που κυμαίνονται από τις δυσκολίες επιτυχίας στο επάγγελμα, μέχρι τις προκλήσεις απασχόλησης στη θάλασσα, προκλήσεις κοινωνικών σχέσεων και αλληλεπιδράσεων στη θάλασσα και φυσικές συνθήκες στο πλοίο. Προσδιόρισαν συνολικά 15 βασικά σημεία πόνου στον κλάδο για τις γυναίκες ναυτικούς.
Ο ανδρικός σοβινισμός συνεχίζει να επικρατεί στη βιομηχανία όπου οι διοργανωτές αναφέρουν ότι μόνο το 2% του συνολικού πληθυσμού των ναυτικών είναι γυναίκες. Οι ερωτηθέντες τόνισαν το αίσθημα ότι αντιμετωπίζονται ως «λιγότερο ικανές», που τους ανατίθενται διαφορετικά καθήκοντα με βάση το φύλο και τους απαγορεύεται η πρόσβαση στην εκπαίδευση. Πολλές από τις γυναίκες είπαν ότι ένιωθαν ότι έπρεπε να ξεπεράσουν τους άντρες συναδέλφους, απλώς και μόνο για να θεωρηθούν ικανές. Μερικές από τις γυναίκες ανέφεραν ότι εξακολουθούν να βρίσκουν εταιρείες που απλώς δεν θέλουν να προσλαμβάνουν γυναίκες.
Στα πλοία, εκτός από τους φόβους για σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση, οι γυναίκες όπως και οι άντρες συνάδελφοί τους ανέφεραν κατάχρηση εξουσίας από αξιωματικούς και άτομα σε εποπτικές θέσεις. Ωστόσο, οι γυναίκες δήλωσαν επίσης ότι ένιωθαν σαν να κρίνονται συνεχώς και ότι είναι ένα περιβάλλον που γεννά φήμες και κουτσομπολιά. Οι γυναίκες, όπως άνδρες ανέφεραν ότι αισθάνονται ότι βρίσκονται σε απομόνωση και μοναξιά, αν και πιθανώς επιδεινώνονται από την ανισορροπία μεταξύ του αριθμού των ανδρών και των γυναικών στο πλήρωμα.
Τέλος, πολλά πλοία παραμένουν κακώς σχεδιασμένα και εξοπλισμένα για γυναίκες. Μίλησαν για έλλειψη αποδυτηρίων, λουτρών, χώρων πλυντηρίων και άλλα παρόμοια. Ο εξοπλισμός, όπως είπαν, σχεδιάζεται συχνά για άνδρες.
Ενώ η έκθεση καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν τις γυναίκες ναυτικούς, οι χορηγοί σημειώνουν ότι πολλά από τα σημεία επηρεάζουν και τους άνδρες ναυτικούς. Αν και συζητήθηκαν λιγότερο, είπαν ότι οι άνδρες βιώνουν επίσης ζητήματα όπως ο εκφοβισμός και η παρενόχληση, τα αισθήματα απομόνωσης και ο πόνος των μακροχρόνιων συμβάσεων που τους κρατούν μακριά από τις οικογένειες τους.
Η έκθεση All Aboard Alliance είναι η πρώτη που βγαίνει από τη ροή εργασίας Diversity@Sea, η οποία στοχεύει επίσης να διερευνήσει πώς η ναυτιλιακή βιομηχανία μπορεί συλλογικά να κάνει μια καριέρα στη θάλασσα πιο ποικιλόμορφη, περιεκτική και ελκυστική για μια ευρύτερη δεξαμενή . Σημειώνουν ότι η ναυτιλιακή βιομηχανία έχει τα χαμηλότερα ποσοστά γυναικών στο εργατικό δυναμικό και ότι αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο που ο κλάδος αντιμετωπίζει έντονες ελλείψεις σε ειδικευμένους ναυτικούς.
