Είναι συλλέκτης κοχυλιών και απολιθωμάτων, είναι υποβρύχιος καταδύτης, φωτογράφος και διοργανώνει διεθνείς αγώνες ελεύθερης κατάδυσης στην Κύπρο. Πρόσφατα φωτογραφισε μια αγέλη δελφινιών, που βρέθηκε ξαφνικά μπροστά του και έκανε τον γύρο του κόσμου. Πριν από ένα χρόνο, ο Κώστας Κωνσταντίνου αποφάσισε να διοργανώσει την πρώτη προσωπική έκθεση φωτογραφίας, σε μια επιθυμία του να μοιραστεί με τον κόσμο, αυτή τη μαγεία και την πλούσια ζωή που ο ίδιος συναντά και απαθανατίζει στις θάλασσες της Κύπρου.
Ενδιαφερόμενοι από όλο τον κόσμο να επιλέγουν το νησί μας, να καταδυθούν, να κατακτήσουν προσωπικά ρεκόρ και να φωτογραφηθούν στον βυθό του.
Από 4-5 ετών έχω επαφή με τη θάλασσα. Ακολουθούσα τον πατέρα και το θείο μου στο ψάρεμα και μάθαινα όλα τα κόλπα του δολώματος. Σε εκείνη την ηλικία απέκτησα την πρώτη μου θαλασσινή μάσκα. Στα 17 μου συνάντησα τον μακαριστό Τάκη Ζαμπακίδη, το μεγαλύτερο συλλέκτη κοχυλιών και λάτρη της θάλασσας. Έγινε ο καλύτερος μου δάσκαλος και μέντορας. Ο τρόπος που μιλούσε για τη θάλασσα ήταν μοναδικός και δεν μπορούσες παρά να μην τον ακολουθήσεις. Στην πορεία έγινα κι εγώ συλλέκτης κοχυλιών, έμαθα να καταδύομαι και φυσικά να αγαπώ τη θάλασσα με τρόπο ξεχωριστό.
Τα τελευταία 12 χρόνια σταμάτησα να συλλέγω ζωντανά κοχύλια διότι είναι είδος προς εξαφάνιση. Σε αλληλογραφία που είχα με το εξωτερικό γνώρισα καθηγητές πανεπιστημίου οι οποίοι με έμαθαν να τα καθαρίζω και να τα συντηρώ. Έχω περισσότερα από 15 χιλιάδες μοναδικά κοχύλια στη συλλογή μου. Δεν συμμετέχω σε διαγωνισμούς, ούτε φωτογραφίζομαι αλλά στην πορεία σκέφτηκα ότι είναι κρίμα να τα βλέπω μόνο εγώ. Κάποια στιγμή όμως, θα γράψω ένα βιβλίο, το οποίο θα συγκεντρώνει όλη αυτή τη δουλειά.
Το 1989 απέκτησα την πρώτη μου φωτογραφική
Άρχισα τότε δειλά δειλά να φωτογραφίζω και να εκπαιδεύομαι. Βρέθηκε στο δρόμο μου ο αγαπητός φωτογράφος Τάκης Δημητριάδης ο οποίος μου δίδαξε τεχνικές, φωτισμούς, ευρυγώνιες λήψεις και άλλα κόλπα φωτογράφισης έξω από το νερό. Μέχρι σήμερα με συμβουλεύει και αξιολογεί τις φωτογραφίες μου με αυστηρότητα.
Υποστηρικτής μου σε αυτή την πορεία, η σύζυγος μου. Έλειπα και λείπω για ώρες από τα χαράματα μέχρι το βράδυ και πειραματιζόμουν με τις ρυθμίσεις των καμερών και μπορώ να πω ότι μέχρι και σήμερα μαθαίνω επειδή ο εξοπλισμός αλλάζει, ακριβαίνει και θέλει αφοσίωση και διαρκή εκπαίδευση.
Έχασα πολλά πράγματα από την παιδική μου ηλικία επειδή προτιμούσα και επέλεγα να βρίσκομαι στη θάλασσα, αντί με τους συνομήλικούς μου σε δισκοθήκες, ταξίδια και εκδρομές.
Infinity Depth Games
Είναι το όνομα διαγωνισμού ελεύθερης κατάδυσης που διοργανώνουμε αρχές Οκτωβρίου στην Κύπρο. Πέρυσι είχαμε 56 δύτες από 46 χώρες, φέτος λόγω πανδημίας, μόνο 16 κατάφεραν να έρθουν στην Κύπρο. Βρίσκονται ήδη εδώ και προπονούνται στις θερμοκρασίες και το βυθό της Λάρνακας.
Προσπαθούν να εγκλιματιστούν στις διάφορες αποστάσεις και θερμοκρασίες. Έχουν φθάσει στην Κύπρο και πρωταθλητές του κόσμου προσπαθώντας να κατακτήσουν νέα ρεκόρ.
Διαχρονικά καταφθάνουν στην Κύπρο ομαδικά γκρουπ με ενδιαφερόμενους, όπως χορεύτριες, οι οποίες επιδιώκουν θεματική φωτογράφιση στο βυθό με στολή γοργόνας και πολλά άλλα. Μαθαίνουν πώς να κολυμπούν στο βυθό, εκπαιδεύονται στην άπνοια. Οι αθλητές της ελεύθερης κατάδυσης είμαστε σαν μια οικογένεια, που μεγαλώνει.
Η ιδιαιτερότητα του βυθού στον Πρωταρά και την Αγία Νάπα
Είναι ο βυθός στον οποίο συναντάς πλούσια ζωή. Έρχονται πολλά και παράξενα ψάρια, γυμνοβράχια, σπάνια κοχύλια, είναι η θάλασσα στην οποία έχουν γρήγορη πρόσβαση ψάρια από την Ερυθρά θάλασσα.
Η ορατότητα του νερού είναι πολύ καλή και πάντα βρίσκω κάτι ξεχωριστό να φωτογραφίσω.
Σχεδόν καθημερινά βρίσκομαι στη θάλασσα. Επισκέπτομαι συχνά τα ναυάγια της Κύπρου, κάποτε με άλλο δύτη ακολουθούμε πιο βαθιά κατάδυση.
Ποτέ δεν είναι ίδια η φωτογράφιση. Ο φωτισμός αλλάζει ραγδαία. Κάθε κλικ έχει διαφορετικό χρώμα, επειδή ο βυθός έχει κίνηση.
4mts deep, Protaras,01.07.2018
Η θάλασσα με αναζωογονεί
Η κάθε μέρα δεν είναι εύκολη. Για τη σωστή φωτογραφία ή μάλλον τη φωτογραφία εκείνη που θα με αφήσει ικανοποιημένο, προηγείται μεγάλη ταλαιπωρία. Αρκετοί φίλοι και γνωστοί με ακολούθησαν για να δουν τι κάνω, αλλά στην πορεία εγκατέλειψαν.
Πρέπει να το αγαπάς και να αφοσιώνεσαι σε αυτό το χόμπι, διαφορετικά δύσκολα μπορείς να το συνεχίσεις. Εμένα με αναζωογονεί. Πολλές φορές θα κάνω ελεύθερη κατάδυση, θα ακολουθήσει ένα διάλειμμα 2 ωρών και θα ξαναπροσπαθήσω, μέχρι να φωτογραφίσω κάτι που θα με ενθουσιάσει.
Διαφορετική η μαγεία της Ανατολής από τη Δύση
Οι χρωματισμοί της Ανατολής είναι πολύ ξεχωριστοί από τη Δύση. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει κάτι ελκυστικό στις αντανακλάσεις του ουρανού και της θάλασσας. Μου αρέσει και στις δύο περιπτώσεις να υπάρχουν σύννεφα. Προσθέτουν μια διαφορετική πινελιά.
Οι φωτογραφίες του βυθού που ξεχωρίζω
Φωτογράφισα ένα σπάνιο στρογγυλό μεγάλο ψάρι, το white spotted puffer Fish, για το οποίο ήταν η πρώτη αναφορά στη Μεσόγειο, στη βάση και πανεπιστημιακής έρευνας δέκα μηνών στην Βυρητό και την Αμερική. Το φωτογράφισα στο Κάβο Γκρέκο πριν από τρία χρόνια.
Πρώτη επίσημη αναφορά σε όλη την Μεσόγειο.
Φωτογράφισα επίσης ένα αχινό που προερχόταν από την Ερυθρά θάλασσα και γι’ αυτόν ήταν η πρώτη αναφορά στη Μεσόγειο. Είχε πολύ μικρό σώμα και πολύ μεγάλα αγκάθια.
Αφιερώνω πολύ χρόνο στο να χαζεύω τα κοχύλια μου, να τα καθαρίζω και να τα ταξινομώ από την αρχή με τις ταμπελίτσες τους. Όπως επίσης και να διαχωρίζω τις φωτογραφίες μου. Αν βρεθώ μια μέρα μακριά από τη θάλασσα, θα παρακολουθήσω σχετικά ντοκιμαντέρ και θα ασχοληθώ με τις φωτογραφίες και συλλογές μου.
Λαμβάνω πολλά μηνύματα από το εξωτερικό
Αρκετές φορές και μετά την έκθεση φωτογραφίας πέρυσι, έγινα δέκτης μηνυμάτων από το εξωτερικό, Ινδονησία, Αυστραλία από ειδικούς που ψάχνουν τη θαλάσσια ζωή και μου αναφέρουν ότι αυτό που γνώριζαν είναι πως ο βυθός της Κύπρου είναι νεκρός. Από παιδική ηλικία, μέχρι τώρα που είμαι 47, επιβεβαιώνω ότι είναι πλούσιος ο βυθός της Κύπρου. Σε νεαρότερη ηλικία είχα και ψαροντούφεκο, τώρα πια μου είναι δύσκολο να φωτογραφίσω ένα ψάρι και μετά να το σκοτώσω για κατανάλωση.
Συνδεδεμένος με το κάθε κομμάτι της συλλογής μου
Έχω από δόντι καρχαρία μέχρι ένα σπάνιο κοχύλι τρίτωνα, που υπήρχε σε ποσότητες στα παλιά χρόνια και το χρησιμοποιούσαν οι ψαράδες. Έχω κοραλλιόφυλλα και κοχύλια που ζούσαν πάνω σε κοράλλια, που τώρα έχουν εξαφανιστεί στην Κύπρο.
Ακόμα και το πιο κοινό κοχύλι για μένα έχει την αξία του, επειδή συνοδεύεται και με μια ξεχωριστή στιγμή όλης αυτής της πορείας. Από τον τρόπο που τα περισυνέλεξα, μέχρι τη διαδικασία που τα φρόντισα και τα συντηρώ ακόμη.
Οι φωτογραφίες είναι κομμάτι της ανεξάντλητης συλλογής του Κώστα Κωνσταντίνου, αποκλειστικά για το enalios.com.cy
Enalios Media
