Η μινωική έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που έλαβε χώρα μεταξύ 1627 και 1600 π.Χ., είναι μια από τις πιο σημαντικές φυσικές καταστροφές στην ανθρώπινη ιστορία.
Η έκρηξη όχι μόνο άλλαξε το τοπίο του νησιού, αλλά επηρέασε επίσης την περιφερειακή και παγκόσμια κλιματική κατάσταση και είχε δείκτη μεγέθους VEI (Volcanic Explosivity Index) ίσο με 7, με όγκο υλικών που εκτοξεύτηκαν περίπου 60 κυβικά χιλιόμετρα. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία της καλδέρας της Σαντορίνης, ενώ το νησί χωρίστηκε σε τρία μέρη: τη Θήρα, τη Θηρασιά και το Ασπρονήσι. Η τέφρα διασκορπίστηκε σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, στη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, ακόμη και στην Ανταρκτική.
Πιστεύεται ότι η έκρηξη επηρέασε το παγκόσμιο κλίμα λόγω της μαζικής διασποράς τέφρας. Η μινωική έκρηξη συχνά συνδέεται με τον Μινωικό Πολιτισμό στη Κρήτη. Αν και δεν υπάρχει σαφής σύνδεση μεταξύ των δύο γεγονότων, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, πολλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι μπορεί να έχει επηρεάσει την ανάπτυξή του.Μετά την έκρηξη, η καλδέρα άρχισε να γεμίζει ξανά μετά το 197 π.Χ., σχηματίζοντας τα νησιά Παλαιά Καμένη και Νέα Καμένη
