Νέα

• ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
• 02/02/2022

«ζεματίζουμε» τους ωκεανούς περνώντας το σημείο χωρίς επιστροφή από το 2014

Oι ακραίες θερμοκρασίες και η θέρμανση των ωκεανών του κόσμου πέρασαν το «σημείο χωρίς επιστροφή» από  το 2014, σύμφωνα με έρευνα.

Αναλύοντας  τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας τα τελευταία 150 χρόνια, οι οποίες έχουν αυξηθεί λόγω της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι ακραίες θερμοκρασίες που σημειώθηκαν μόλις το 2% του χρόνου πριν από έναν αιώνα έχουν συμβεί τουλάχιστον στο 50% του χρόνου σε όλο τον παγκόσμιο ωκεανό από το 2014.

Σε ορισμένα hotspot, ακραίες θερμοκρασίες προκύπτουν  στο 90% του χρόνου, επηρεάζοντας σοβαρά την άγρια ​​ζωή. Περισσότερο από το 90% της θερμότητας που παγιδεύεται από τα αέρια του θερμοκηπίου απορροφάται από τον ωκεανό, ο οποίος διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση ενός σταθερού κλίματος.

Το γεγονός αυτό και μόνο, υποδεικνύει ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι κάτι αβέβαιο ή μία συνέπεια του μακρινού μέλλοντος, αλλά μία πραγματικότητα του σήμερα.

Μία ομάδα ερευνητών στο  Monterey Bay Aquarium των ΗΠΑ, ξεκίνησε τη μελέτη επειδή ήθελε να αξιολογήσει πώς σχετίζονται οι ακραίες θερμοκρασίες με την απώλεια δασών και φυκιών στα ανοικτά των ακτών της Καλιφόρνια.

Άλλοι επιστήμονες ανέφεραν το 2019 ότι ο αριθμός των κυμάτων καύσωνα που επηρεάζουν τους ωκεανούς του πλανήτη είχε αυξηθεί απότομα, σκοτώνοντας τμήματα θαλάσσιας ζωής.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Plos Climate, εξέτασε τη μηνιαία θερμοκρασία σε κάθε τμήμα ενός βαθμού προς ένα βαθμό του ωκεανού και έθεσε την υψηλότερη θερμοκρασία στην περίοδο των 50 ετών, ως σημείο αναφοράς για την ακραία ζέστη.

Στη συνέχεια, οι επιστήμονες εξέτασαν τα αρχεία θερμοκρασίας από το 1920 έως το 2019, το πιο πρόσφατο διαθέσιμο έτος. Διαπίστωσαν ότι μέχρι το 2014, περισσότερο από το 50% των μηνιαίων καταγραφών σε ολόκληρο τον ωκεανό είχε ξεπεράσει το σημείο αναφοράς ακραίας ζέστης μία φορά στα 50 χρόνια. Οι ερευνητές ονόμασαν το έτος που το ποσοστό ξεπέρασε το 50% και δεν έπεσε κάτω από αυτό τα επόμενα χρόνια «σημείο χωρίς επιστροφή».

Μέχρι το 2019, το ποσοστό του παγκόσμιου ωκεανού που υποφέρει από υπερβολική ζέστη ήταν 57%.Η υπερβολική ζέστη ήταν ιδιαίτερα έντονη σε ορισμένα μέρη του ωκεανού, με τον Νότιο Ατλαντικό να έχει περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή το 1998, πριν δηλαδή από  24 χρόνια.

Το ποσοστό του ωκεανού που αντιμετωπίζει ακραία ζέστη σε ορισμένα μεγάλα οικοσυστήματα είναι τώρα 80%-90%, με τα πέντε που έχουν πληγεί περισσότερο να περιλαμβάνουν περιοχές στις βορειοανατολικές ακτές των ΗΠΑ και του Καναδά, στα ανοιχτά της Σομαλίας και της Ινδονησίας και στη Νορβηγική Θάλασσα.

Η περιεκτικότητα σε θερμότητα των κορυφαίων 2.000 μέτρων του ωκεανού σημείωσε νέο ρεκόρ το 2021, το έκτο στη σειρά. Ο καθηγητής John Abraham στο Πανεπιστήμιο του St Thomas στη Μινεσότα, ένας από την ομάδα πίσω από την αξιολόγηση, είπε ότι η περιεκτικότητα σε θερμότητα των ωκεανών ήταν η πιο σχετική με το παγκόσμιο κλίμα, ενώ οι επιφανειακές θερμοκρασίες σχετίζονται περισσότερο με τα καιρικά πρότυπα, καθώς και με πολλά οικοσυστήματα.

Οι ωκεανοί είναι κρίσιμοι για την κατανόηση της κλιματικής αλλαγής. Καλύπτουν περίπου το 70% της επιφάνειας του πλανήτη και απορροφούν περισσότερο από το 90% της θερμότητας του πλανήτη.