Θαλάσσια αιολικά με σταθερή βάση, εντός του βυθού της θάλασσας συνολικής ισχύος 8 έως 9 GW και σε περιοχές από τη Βόρεια Εύβοια έως την Αλεξανδρούπολη μέσω Σκύρου και Λήμνου, μπορεί να φιλοξενήσει η Ελλάδα σύμφωνα με το σχεδιασμό του ΥΠΕΝ για τα υπεράκτια αιολικά.
Σε ότι αφορά τα πλωτά αιολικά, δυνητικά προβλέπεται ότι μπορούν να φιλοξενηθούν σε βάθη από 60 έως 250 μέτρα, έργα συνολικής ισχύος 35 έως 40 GW. Οι περιοχές που προκρίνονται να φιλοξενήσουν αντίστοιχες εγκαταστάσεις εκτείνονται στις Κυκλάδες, στο Βόρειο Αιγαίο (μεταξύ Λήμνου και Αγ. Ευστρατίου), στα Δωδεκάνησα (στον άξονα Ικαρίας – Πάτμου – Λέρου) καθώς και μεταξύ Κρήτης και Καρπάθου. Σε κάποιες από αυτές υπάρχουν ήδη άδειες που με βάση το σχέδιο νόμου διατηρούνται σε ισχύ.
Σύμφωνα με την παρουσίαση του σχεδίου νόμου που έγινε πρόσφατα από τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστα Σκρέκα, τα κριτήρια για τον καθορισμό των ευρύτερων περιοχών περιλαμβάνουν το αιολικό δυναμικό (σχετικά υψηλό, ιδίως στο Αιγαίο), τα κύματα (που είναι χαμηλότερα, κυρίως σε σχέση με τη Βόρεια Θάλασσα), τη σεισμική δραστηριότητα, την απότομη κλίση πυθμένα και τα μεγάλα βάθη κοντά στις ακτές, τις γεωπολιτικές συνθήκες καθώς και το εγκεκριμένο δεκαετές πρόγραμμα διασύνδεσης του ΑΔΜΗΕ.
Το υπουργείο προβλέπει ότι το δημόσιο θα επιλέγει τις περιοχές για την ανάπτυξη των θαλάσσιων αιολικών, τις οποίες θα ωριμάζει (χωροταξικό, κ.λπ.) μέχρι ενός σημείου και στη συνέχεια θα τις παραδίδει στους επενδυτές για ολοκλήρωση των έργων.
Το σχέδιο νόμου για τα θαλάσσια αιολικά θα προβλέπει και αντισταθμιστικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες. Η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει περίπου 2 GW έργα από θαλάσσια αιολικά πάρκα, τα οποία θα απαιτήσουν επενδύσεις συνολικού ύψους 6 δισ. ευρώ.
