Όταν μιλάμε για αναγέννηση, σίγουρα θα έπρεπε να αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο θαλάσσιο είδος, Pycnogonum litorale.
Η θαλάσσια αράχνη έχει την ικανότητα να αναγεννά, σχεδόν ολόκληρα μέρη του κάτω μισού της, συμπεριλαμβανομένων των μυών, των αναπαραγωγικών οργάνων και του πρωκτού ή να επιβιώνει χωρίς αυτά.
Η ικανότητα αναγέννησης τμημάτων του σώματος της δεν είναι πολύ συνηθισμένη, αλλά ορισμένα είδη καταφέρνουν με επιτυχία να το πετύχουν. Ορισμένα κεφάλια θαλάσσιων γυμνοσάλιαγκων μπορούν να δημιουργήσουν ένα εντελώς νέο σώμα. Οι θαλάσσιες αράχνες και μερικά άλλα αρθρόποδα – μια ομάδα ασπόνδυλων με εξωσκελετό – μπορούν να αναγεννήσουν τμήματα των ποδιών τους. Αλλά οι ερευνητές πίστευαν ότι τα νέα πόδια ήταν η έκταση των δυνάμεων κάθε αρθρόποδου, ίσως επειδή οι σκληροί εξωτερικοί χώροι τους εμποδίζουν με κάποιο τρόπο να αναγεννήσουν άλλα μέρη του σώματος.
Ένα ατύχημα έδειξε για πρώτη φορά στον εξελικτικό βιολόγο Georg Brenneis ότι οι θαλάσσιες αράχνες, μπορεί να είναι σε θέση να χειριστούν και πιο περίπλοκες επισκευές.
Τραυμάτισε κατά λάθος με μία λαβίδα, ένα νεαρό δείγμα αράχνης πάνω στην οποία εργαζόταν στο εργαστήριο του. Αρκετούς μήνες αργότερα, η θαλάσσια αράχνη είχε ένα επιπλέον πόδι αντί για ουλή.
Σε νέα μελέτη που πραγματοποίησαν ερευνητές, οι περισσότερες από τις 19 νεαρές αράχνες ανέκαμψαν και επανήλθαν σε χαμένους μύες και άλλα μέρη του κάτω μισού τους μετά τον ακρωτηριασμό, αν και η αναγέννηση δεν ήταν πάντα τέλεια. Μερικές ανήλικες έβγαζαν έξι ή επτά πόδια αντί για οκτώ.
Καμία όμως από τις τέσσερις ενήλικες δεν αναγεννήθηκε. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι ενήλικες δεν ρίχνουν πλέον το δέρμα τους καθώς μεγαλώνουν, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αναγέννηση και η τήξη συνδέονται κατά κάποιο τρόπο. Δύο νεαρές θαλάσσιες αράχνες επίσης δεν αναγεννήθηκαν καθόλου. Τα ζώα επιβίωσαν με μόνο τέσσερα πόδια και χωρίς πρωκτό, βγάζοντας τα «απόβλητα» τους από το στόμα.
