Είναι καλοκαίρι και αντί να κυριαρχούν οι μπλε διαδρομές στο Αιγαίο με χαρούμενες φωνές και ταξιδιάρικη διάθεση έχει κυριαρχήσει και επισκιάσει η οσμή πολέμου με την ένταση να κλιμακώνεται επικίνδυνα και τουρκικά πολεμικά να είναι σε απειλητική θέση, εν αναμονή των τουρκικών αξιώσεων.
Το λεξικό του Αιγαίου περιέχει λέξεις που για πολλούς είναι άγνωστες, όπως ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, NAVTEX, ακόμα και τα χωρικά ύδατα.
Ειδικά όταν κλιμακώνεται επικίνδυνα η ένταση, συναντούμε λέξεις που περιλαμβάνουν νομικούς και κυριαρχικούς όρους, σύμφωνα με τους επίσημους ορισμούς που δίνει ο ΟΗΕ.
Τι είναι η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη)
Σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη του ΟΗΕ περί Δικαίου της Θάλασσας (1982), η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θεωρείται η θαλάσσια έκταση εντός της οποίας ένα κράτος έχει δικαίωμα έρευνας ή άλλης εκμετάλλευσης των θαλασσίων πόρων, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής ενέργειας από το νερό και τον άνεμο.
Η ΑΟΖ εκτείνεται πέραν των χωρικών υδάτων μιας χώρας στα 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή. Η ΑΟΖ αποτελεί απλό κυριαρχικό δικαίωμα, το οποίο αναφέρεται στη δικαιοδοσία του παράκτιου κράτους μέχρι και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας (βυθός και υπέδαφος). Η επιφάνεια είναι διεθνή ύδατα.
Τι είναι η υφαλοκρηπίδα
Η υφαλοκρηπίδα, όπως αναφέρεται και στο wikipedia, είναι τμήμα του παράκτιου βυθού της θάλασσας. Σύμφωνα με την Ωκεανογραφία, ο ορισμός της είναι το τμήμα το οποίο αποτελεί την ομαλή προέκταση της ακτής κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ως το σημείο στο οποίο αυτή διακόπτεται απότομα.
Η υφαλοκρηπίδα διακόπτεται εκεί όπου ο βυθός αποκτά απότομη κλίση 30-45 μοιρών. Το τμήμα με την απότομη κλίση ονομάζεται υφαλοπρανές. Το πλάτος της υφαλοκρηπίδας ποικίλλει ανάλογα με τη μορφολογία της κάθε περιοχής. Στη βάση του υφαλοπρανούς βρίσκεται το ηπειρωτικό ανύψωμα και από τα 2.500 μ. βάθος και πέρα αρχίζει η ωκεάνια άβυσσος. Υφαλοκρηπίδα, υφαλοπρανές και ηπειρωτικό ανύψωμα συναποτελούν το υφαλοπλαίσιο. Όταν η προέκταση αυτή της υφαλοκρηπίδας υπολογίζεται από ίχνη «ηπειρωτικής ακτής», τότε πρόκειται για ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα (continental shelf), ενώ όταν αυτή υπολογίζεται από ίχνη «νησιωτικής ακτής», τότε πρόκειται για νησιωτική υφαλοκρηπίδα (insular shelf). Τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική υφαλοκρηπίδα, κατά το Γενικό Ιδιωτικό Δίκαιο, η κυριαρχία ανήκει στο κράτος όπου ανήκουν οι αντίστοιχες ακτές.
Η υφαλοκρηπίδα έχει μεγάλη οικονομική σημασία για τον άνθρωπο, αφού σχετίζεται με την αλιεία, την εξόρυξη υδρογονανθράκων κ.ά. Επίσης, διότι συχνά βρίσκονται σε αυτήν ή κάτω από αυτήν ορυκτός πλούτος (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, μέταλλα), καθώς και άβια και έμβια ακίνητα είδη (βενθικά είδη), όπως κοράλλια, σφουγγάρια κ.λπ. Έτσι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την εκμετάλλευσή της. Στον βαθμό που ανήκει στην αιγιαλίτιδα ζώνη (χωρικά ύδατα) του παράκτιου κράτους, η εκμετάλλευσή της ανήκει αναμφισβήτητα σε αυτό. Πρόβλημα ανέκυψε στο Διεθνές Δίκαιο με την υφαλοκρηπίδα πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης, σχετικά με το αν και αυτή ανήκει στο πλησιέστερο παράκτιο κράτος ή αν καλύπτεται από την ελευθερία των θαλασσών που ισχύει στην ανοιχτή θάλασσα.
Η υφαλοκρηπίδα και το καθεστώς της σήμερα ορίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και παραχωρείται στο παράκτιο κράτος. Για λόγους πρακτικούς και πολιτικούς, όμως, ο νομικός ορισμός της διαφέρει από τον γεωλογικό. Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή.
Πώς ορίζονται τα χωρικά ύδατα – Αιγιαλίτιδα ζώνη
Η αιγιαλίτιδα ζώνη (γνωστή και ως χωρικά ύδατα ή χωρική θάλασσα) είναι μια θαλάσσια ζώνη που βρίσκεται δίπλα ακριβώς στις ακτές ενός κράτους. Σύμφωνα με το ΓΕΣ, περιλαμβάνει το νερό, τον βυθό και το υπέδαφος και τον υπερκείμενο εναέριο χώρο, και εκεί το κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία.
Η κυριαρχία αυτή εκτείνεται στον εναέριο χώρο πάνω από την αιγιαλίτιδα ζώνη, όπως και στον βυθό και στο υπέδαφος.
«Πλάτος Ιστορικά»: Το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης ήταν 3 ναυτικά µίλια (κανών βολής πυροβόλου), που υποτίθεται ότι αντιπροσώπευε την απόσταση στην οποία ένα κράτος µπορούσε να ασκήσει άµεσο έλεγχο. Τις τελευταίες όµως δεκαετίες, πολλά κράτη άρχισαν να διεκδικούν κυριαρχία σε ευρύτερες ζώνες. Τόσο διαφορετικές ήταν οι απόψεις και η πρακτική κρατών, ώστε η Σύµβαση για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη το 1958 δεν πέτυχε να περιλαµβάνει συµφωνία για το πλάτος της «αιγιαλίτιδας ζώνης». Από την αρχή, ωστόσο, της τρίτης σύσκεψης στα Ηνωµένα Έθνη για τον Νόµο της Θάλασσας, τα συµµετέχοντα κράτη πέτυχαν συναίνεση, που αντανακλά στη Σύµβαση του 1982 για τον Νόµο της Θάλασσας: «Κάθε κράτος έχει το δικαίωµα να καθορίσει το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης µέχρι το όριο των 12 ναυτικών μιλίων, µετρώµενη σύµφωνα µε τα καθοριζόµενα στη Σύµβαση αυτή».
«Αβλαβής Διέλευση»: Το παράκτιο κράτος δεν µπορεί να σταµατήσει ξένο πλοίο διερχόµενο διαµέσου της αιγιαλίτιδας ζώνης του για νηοψία. Επιπρόσθετα, τα πολεµικά πλοία και άλλα κυβερνητικά σκάφη που δεν είναι σε εµπορική αποστολή, εξαιρούνται από υποψία ακόµη και για έγκληµα. Το άρθρο όµως 30 της Σύµβασης του ΟΗΕ για τον Νόµο της Θάλασσας δίνει το δικαίωµα στο παράκτιο κράτος να απαιτήσει από το πολεµικό πλοίο να εγκαταλείψει αµέσως την αιγιαλίτιδα ζώνη, αν δεν συµµορφώνεται µε τους νόµους και τους κανονισµούς του παράκτιου κράτους, σε ό,τι αφορά στη διέλευση από την αιγιαλίτιδα ζώνη.
«Συνορεύουσα Ζώνη»: Το παράκτιο κράτος µπορεί επίσης να καθορίσει µια συνορεύουσα ζώνη παρακείµενη στην αιγιαλίτιδα ζώνη, που να εκτείνεται µέχρι 24 ναυτικά µίλια από την ακτή και στη ζώνη αυτή µπορεί να ασκεί τον αναγκαίο έλεγχο για την πρόληψη και τιµωρία σε ό,τι αφορά σε παραβάσεις τελωνείων, υγειονοµικές παραβάσεις ή οικονοµικούς πρόσφυγες (Άρθρο 33 της Σύµβασης του ΟΗΕ για τον Νόµο της Θάλασσας).
Τι είναι η NAVTEX
Η NAVTEX είναι μια διεθνής προσφερόμενη υπηρεσία που σκοπό έχει τη διασπορά, στα πλοία εν πλω, ναυτιλιακών, μετεωρολογικών και κατεπειγούσης φύσεως πληροφοριών που αφορούν στις παράκτιες θαλάσσιες περιοχές. Οι πληροφορίες λαμβάνονται αυτόματα και εκτυπώνονται απευθείας με τηλετυπικό τρόπο. Εντάσσεται σε ένα διεθνώς συντονισμένο δίκτυο εκπομπών (Maritime Safety Information – MIS). Το MIS διαθέτει τρεις υπηρεσίες εκπομπής, μία εκ των οποίων είναι και το NAVTEX.
Στην ουσία η NAVTEX είναι ένα επίγειο σύστημα μεσαίας εμβέλειας (240-400 ν.μ.) που λειτουργεί στην περιοχή των μεσαίων συχνοτήτων (MF) για την κάλυψη των περισσότερων ακτοπλοϊκών περιοχών. Τα μηνύματα εκπέμπονται από ειδικούς σταθμούς της ξηράς και λαμβάνονται με ειδικούς δέκτες άμεσης εκτύπωσης.
Σκοπός έκδοσης μιας NAVTEX είναι είτε για να στείλει προειδοποίηση για τυχόν κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούν ανοιχτά της θάλασσας και άλλες πληροφορίες ασφαλείας που αφορούν τα πλοία που κινούνται στην περιοχή.
Πηγή: iefimerida.gr