Αυξημένη ζήτηση σε συμβουλές και προσωπικό ασφαλείας, αναφέρουν εταιρείες που προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες θαλάσσιας ασφάλειας, καθώς οι πλοιοκτήτες προσπαθούν να κρατήσουν τα πληρώματα, τα πλοία και τα φορτία ασφαλή από τις νέες απειλές. Οι επιθέσεις των Χούθι, που κορυφώθηκαν τον περασμένο Μάρτιο, έρχονται να προστεθούν στις απειλές που αντιμετωπίζουν τα πλοία και οι ναυτικοί τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την έξαρση των επιθέσεων πειρατών από τη Σομαλία.
Οι ανησυχίες για την ασφάλεια αυξήθηκαν επίσης μετά την κατάσχεση στις 13 Απριλίου από τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν του MSC Aries, ενός πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων με ισραηλινές διασυνδέσεις, καθώς διέσχιζε το στενό του Ορμούζ στην είσοδο του Κόλπου. Ο Jakob Larsen, επικεφαλής ασφάλειας και ασφάλειας της Bimco, μιας μεγάλης διεθνούς ένωσης πλοιοκτητών, ανέφερε στους Financial Times, ότι η αναζήτηση συμβουλών ασφαλείας αντικατοπτρίζει το πώς η ναυτιλιακή βιομηχανία είναι «πολύ ανήσυχη» για τις προοπτικές μεγάλης κλίμακας σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή.
«Η επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Άντεν έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της χρήσης ένοπλων φρουρών σε εμπορικά πλοία στην περιοχή», είπε ο Λάρσεν. Ο Ντέιβιντ Τζόνσον, διευθύνων σύμβουλος της EOS Risk, κορυφαίας επιχείρησης στο Ηνωμένο Βασίλειο στον τομέα, επιβεβαίωσε ότι η εταιρεία του λάμβανε περισσότερες επιχειρηματικές δραστηριότητες ως αποτέλεσμα της έκρηξης της ανασφάλειας.
Το ανανεωμένο ενδιαφέρον σηματοδοτεί μια ανάκαμψη για έναν τομέα που είχε υποχωρήσει την τελευταία δεκαετία μετά την ανάσχεση των επιθέσεων από Σομαλούς πειρατές. Οι επιθέσεις κορυφώθηκαν μεταξύ 2009 και 2012 προτού μειωθούν σταδιακά, αποτρεπόμενες από φρουρούς ασφαλείας και καλύτερη χερσαία διακυβέρνηση.
Ωστόσο, ο Jon Gahagan, πρόεδρος της εταιρείας συμβούλων ναυτιλιακών κινδύνων Sedna Global, με έδρα τις ΗΠΑ, είπε ότι οι πλοιοκτήτες θα χρειάζονταν διαφορετικά μέσα προστασίας έναντι πολλών από τις τρέχουσες απειλές. Οι ένοπλοι φρουροί, για παράδειγμα, δεν θα τους προστάτευαν από τους βαλλιστικούς πυραύλους που συχνά εκτοξεύουν οι Χούθι. «Οι ιδιωτικές εταιρείες θαλάσσιας ασφάλειας πρέπει να εξελιχθούν από ένα μονοδιάστατο κομμάτι μιας απειλής με την πειρατεία», είπε ο Gahagan. Ο Peter Cook, πρώην επικεφαλής της Ένωσης Ασφαλείας για τη Ναυτιλιακή Βιομηχανία (Sami), μιας εμπορικής ένωσης, ανέφερε ότι, στο τρέχον, τεταμένο γεωπολιτικό περιβάλλον, οι ναυτιλιακές εταιρείες είχαν λίγες εναλλακτικές λύσεις σε σχέση με τους παρόχους θαλάσσιας ασφάλειας.
Υψηλές αμοιβές
Η Johnson στην EOS Risk, η οποία αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό παρέχοντας ένοπλους φρουρούς για πλοία στο αποκορύφωμα του προβλήματος της πειρατείας στη Σομαλία μεταξύ 2009 και 2012, υποστήριξε ότι η παροχή «ανδρών με όπλα» στους πλοιοκτήτες είχε γίνει από τότε μια «εμπορευματοποιημένη επιχείρηση».
Αντίθετα, το προσωπικό του γραφείου – την ακριβή τοποθεσία του οποίου προτιμά να αποκρύψει η ομάδα – χρησιμοποιεί οθόνες για να παρακολουθεί τις τοποθεσίες των δεκάδων πλοίων πελατών και να παρακολουθεί τους πιθανούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν.
Οι ιδιοκτήτες θα πλήρωναν κάποτε στους παρόχους έως και 60.000 $ ανά διέλευση μέσω της περιοχής υψηλού κινδύνου στα ανοιχτά της Σομαλίας για μια εκπαιδευμένη ομάδα πρώην ελίτ στρατιωτικού προσωπικού. Πριν από τη φετινή άνοδο της πειρατικής δραστηριότητας, το ποσοστό είχε πέσει έως και 2.000 $, με το προσωπικό συνήθως από χώρες με χαμηλότερη αμοιβή όπως το Νεπάλ ή η Σρι Λάνκα.
«Προσφέρουμε αυτήν την υπηρεσία μόνο σε πολύ εκλεκτούς πελάτες τώρα», είπε ο Τζόνσον για τους ένοπλους φρουρούς. Αντίθετα, η εστίαση ήταν στην παροχή συμβουλών στους πελάτες σχετικά με τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα πλοία και οι ναυτικοί τους — και πώς να τους αποφύγουν.