Περισσότερα από το μισά είδη καρχαριών που ζουν στα νερά της Μεσογείου βρίσκονται υπό απειλή, με σχεδόν το ένα τρίτο τους να αλιεύεται κοντά σε τέτοια επίπεδα που προμηνύουν εξαφάνισης τους.
Η νέα έκθεση του WWF με τίτλο “Καρχαρίες σε Κρίση: Έκκληση για Δράση στη Μεσόγειο” συγκεντρώνει τις πιο πρόσφατες έρευνες για να δείξει πώς η μη βιώσιμη και κατά καιρούς, παράνομη αλιεία έχει εξαντλήσει τον πληθυσμό καρχαριών σε ολόκληρη την περιοχή. Μια κατάσταση που επιδεινώνεται σημαντικά από την έλλειψη πολιτικών διαχείρισης και γνώσης.
Όπως φαίνεται στην έκθεση, η υπεραλίευση αναδύεται ως η κύρια και πιο σημαντική απειλή για τους καρχαρίες στη Μεσόγειο, με την ευθύνη να εκτείνεται σε όλα τα είδη αλιείας.
Δύο χώρες της Μεσογείου, η Λιβύη (4.260 τόνοι) και η Τυνησία (4.161 τόνοι), υπερτερούν σημαντικά άλλων στην αλιεία καρχαριών, αναφέροντας περίπου τρεις φορές περισσότερα ποσοστά μείωσης από την Ιταλία (1.347 τόνοι) και την Αίγυπτο (1.141 τόνοι).
Ενώ ορισμένα είδη είναι στόχος άμεσης αλιείας και καταλήγουν στην αγορά, ένα σημαντικό ποσοστό αλιεύεται ως “bycatch” (ανεπιθύμητη αλιευτική περιοχή) και απλώς πετιέται πίσω στη θάλασσα για να πεθάνει. Τα περαματικά δίχτυα έχουν καταγράψει περισσότερα από 60 είδη και σε ορισμένες περιοχές οι καρχαρίες αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ένα τρίτο της συνολικής αλιείας.
Εκτός από την αλιεία, υπάρχουν και άλλες απειλές που συμβάλλουν στη μείωση των αριθμών των καρχαριών στη Μεσόγειο. Ανάμεσα σε αυτές περιλαμβάνονται η πλαστική ρύπανση, με τους καρχαρίες να καταπίνουν ή να παγιδεύονται σε πλαστικά αντικείμενα, και οι απάτες στη θαλασσινή τροφή.
Τα τεστ DNA έχουν δείξει ότι πολλοί καταναλωτές που νομίζουν ότι καταναλώνουν ξιφία της Μεσογείου, για παράδειγμα, θα καταλήξουν σε ένα πιάτο με παράνομο κρέας καρχαρία.
Αυτό εμπερικλείει επίσης κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών, λόγω των επιπέδων υδραργύρου που ξεπερνούν τα νόμιμα όρια ασφαλείας σε ορισμένα είδη καρχαριών.
Οι καρχαρίες είναι ιδιαίτερα ευάλωτα ζώα και αντιμετωπίζουν δυσκολία στην ανάκαμψη από τη μείωση του πληθυσμού. Είναι αργοί στην ανάπτυξη, ώριμοι σε μεγάλη ηλικία και παράγουν λίγα νεογνά μετά από μακρές περιόδους κύησης. Αυτό σημαίνει ότι η υπεραλίευση μπορεί να καταστρέψει τα αποθέματα, τα οποία στη συνέχεια αποτυγχάνουν να αναγεννηθούν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Σε αυτή την έκθεση, το WWF υποδεικνύει αρκετές λύσεις που οι αλιείς και οι υπεύθυνοι αλιείας θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους. Από το να αποφεύγουν κρίσιμες περιοχές για τους καρχαρίες και τις ράγκους (όπως οι περιοχές εκτροφής) έως το να χρησιμοποιούν προσαρμοσμένο εξοπλισμό προκειμένου να εξαλείφουν την παράπλευρη ψαριά. Η βελτίωση των γνώσεων σχετικά με τους πληθυσμούς καρχαριών, καθώς και η συλλογή δεδομένων για τα εμπορευόμενα είδη, θα είναι επίσης σημαντική για την αύξηση των προσπαθειών στον τομέα της διατήρησης των καρχαριών στη Μεσόγειο.