Τα ζώα μπορούν να επωφεληθούν από τη συγκέντρωσή τους με πολλούς τρόπους: αποφυγή θηρευτών, συνεργατική τροφή, αναπαραγωγή ή περιβαλλοντικές συνθήκες. Οι συγκεντρώσεις μπορεί να κυμαίνονται από χαλαρές ομάδες στην ίδια γενική περιοχή έως στενές ομάδες, όπου τα άτομα βρίσκονται σε φυσική επαφή μεταξύ τους. Στη Χερσόνησο Σάντα Ελένα, στη βόρεια ακτή του Ειρηνικού της Κόστα Ρίκα, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα περίπτωση αυτών των στενών συγκεντρώσεων: οι καρχαρίες νοσοκόμων του Ειρηνικού (Ginglymostoma unami) σχηματίζουν μεγάλες ομάδες (έως 50/60 καρχαρίες) σε στενή εγγύτητα μεταξύ τους, στα ρηχά νερά της χερσονήσου.
Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι οι θηλυκοί καρχαρίες νοσοκόμων του Ατλαντικού σχηματίζουν στενές ομάδες σε ρηχά νερά πριν από το ζευγάρωμα, ενώ οι αρσενικοί πλησιάζουν κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου. Ωστόσο, αυτά τα δύο συγγενικά είδη έχουν εξελιχθεί χωριστά για εκατομμύρια χρόνια, από τη δημιουργία της Κεντρικής Αμερικανικής Ιθμού που χωρίζει τους Ειρηνικούς και Ατλαντικούς ωκεανούς και ορισμένες πτυχές της συμπεριφοράς τους, έχουν αλλάξει.
Στις συγκεντρώσεις των καρχαριών νοσοκόμων του Ειρηνικού, διαπιστώθηκε ότι και τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι παρόντα στην ίδια ομάδα και μετά από πολλές ώρες ερευνών με drones και υποβρύχιες οπτικές παρατηρήσεις, δεν έχουμε παρατηρήσει καμία επίδειξη ερωτικής συμπεριφοράς.
Οι ερευνητές, πιστεύουν ότι το κλειδί μπορεί να βρίσκεται στις ιδιαίτερες ωκεανογραφικές συνθήκες του βόρειου Ειρηνικού της Κόστα Ρίκα, μιας τροπικής περιοχής ανύψωσης. Σε αντίθεση με τη σταθερή ζεστασιά που χαρακτηρίζει τα τροπικά νερά, αυτή η περιοχή βιώνει δραματικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εποχής ανύψωσης (Δεκέμβριο έως Απρίλιο). Ισχυροί άνεμοι τραβούν κρύο, πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά νερό από τα βάθη, προκαλώντας τις επιφανειακές θερμοκρασίες να πέσουν από 28°C έως 16°C, που είναι αρκετά δροσερές για ένα παραδοσιακό τροπικό περιβάλλον.
Αυτές οι συγκεντρώσεις ήταν πιο συχνές κατά τη διάρκεια της εποχής ανύψωσης, ιδιαίτερα όταν οι θερμοκρασίες του νερού ήταν πιο ζεστές από τους γύρω χώρους χωρίς συγκέντρωση. Επιπλέον, συγκεντρωμένα κοντά και μάλιστα ο ένας πάνω στον άλλο, τα άτομα μπορούν να διατηρήσουν τη σωματική τους θερμότητα, μια συμπεριφορά που είναι γνωστή ως “συγκέντρωση”. Επομένως, φαίνεται ότι οι καρχαρίες του Ειρηνικού είναι πιο ικανοί να διατηρούν τις βέλτιστες σωματικές θερμοκρασίες όταν συγκεντρώνονται, κάτι που μπορεί να βελτιώσει την πέψη τους, την ανάπτυξη και την αναπαραγωγική τους ανάπτυξη, όταν τα νερά γίνονται πιο κρύα κατά τη διάρκεια της ανύψωσης.
Επιπλέον, αυτές οι συγκεντρώσεις μπορεί να έχουν μια κοινωνική διάσταση, καθώς οι καρχαρίες συνήθως επιστρέφουν στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή εντός των τόπων συγκέντρωσης.
