H μεταφορική ικανότητα ενός containership διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην τοποθέτηση νέων παραγγελιών, καθώς επηρεάζει, μεταξύ άλλων, τόσο το κόστος ναυπήγησης όσο και τον αριθμό των λιμένων που θα έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει. Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η Alphaliner σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η διαφορά μεταφορικής ικανότητας μεταξύ maxi-neo-panamax (16.500 TEUs) και megamax (24.500 TEUs) έχει προβληματίσει τους πλοιοκτήτες των τακτικών γραμμών ως προς τις διαθέσιμες επιλογές ναυπήγησης νεότευκτων.
Στο πλαίσιο αυτό, η Alphaliner υποστηρίζει ότι πλοιοκτήτριες εταιρείες ενδέχεται να στραφούν σε πλοία μιας νέας, «ενδιάμεσης» κατηγορίας μεγέθους, καλύπτοντας αυτό το κενό μεταξύ maxi-neo-panamax και megamax. Ειδικότερα, τα πλοία αυτής της «ενδιάμεσης» κατηγορίας, τύπου post-neo-panamax (PNPX), θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τα λειτουργικά κόστη των πλοίων megamax (MGX-23), τα οποία συνήθως δεν ταξιδεύουν σε πλήρως έμφορτη κατάσταση, μεταφέροντας μεταξύ 18.000 και 19.000 TEUs.
Παράλληλα, ενδέχεται ξεπεράσουν τις επιδόσεις των σύγχρονων neo-panamax, ενώ θα είναι πιο ευέλικτα όσον αφορά τις μεταφορές και τους λιμένες που μπορούν να προσεγγίσουν σε σχέση με τα γιγαντιαία containerships των 24.000 TEUs.
