Κάποια ταξίδια δεν μοιάζουν με τα άλλα. Δεν υπάρχουν στους οδηγούς και στις ατζέντες των πρακτορείων. Το ίδιο και κάποιοι ταξιδευτές που δεν βιώνουν τις διαδρομές με τον εύκολο, προσιτό τρόπο, αλλά ζουν το όνειρο, σαν διήγημα που βγήκε από τις σελίδες ενός βιβλίου. Ο Μπάμπης Μπίζας, πιο ταξιδεμένος άνθρωπος στη γη, διέσχισε τον ποταμό Κόνγκο με μαούνα, ζώντας για μέρες ως ο μόνος λευκός ανάμεσα σε ντόπιους, περιγράφοντας με το δικό του γλαφυρό τρόπο αυτή την εξαίρετη εμπειρία ζωής.
Το 1881 δημοσιεύτηκε το βιβλίο του Ιουλίου Βερν “Τζανγκάντα: Ένα ταξίδι στον Αμαζόνιο”. Εκεί περιέγραφε το πολύμηνο ταξίδι του γαιοκτήμονα Γκαράλ με την οικογένεια του και 150 άνδρες του προσωπικού της φάρμας, πάνω σε μια γιγάντια σχέδια 300 μέτρων φτιαγμένη από κορμούς δένδρων. Μια πλωτή πολιτεία!
Tο 1991, -110 χρόνια αργότερα- το NATIONAL GEOGRAPHIC δημοσίευσε ένα άρθρο με συναρπαστικές φωτογραφίες από τον ποταμό Κόνγκο (που τότε είχε μετονομαστεί σε Ζαΐρ) με τον τίτλο: “Η αρτηρία ζωής ενός έθνους”.
Άνθρωποι στοιβαγμένοι ανάμεσα στα δέματα και τα κιβώτια, πιρόγες που προμήθευαν εν πλω τους επιβάτες με κρέας κροκοδείλου, αντιλόπης ή σαύρας. Οικογένειες με μωρά, όμορφες Κογκολέζες που δεν παρέλειπαν ούτε εδώ την κοκεταρία και την εμφάνιση τους! Μια ολόκληρη κοινωνία που ταξίδευε πάνω σε μια μεταλλική σχεδία που την έσπρωχνε μια μηχανή που θύμιζε …μισό πλοίο.
Ολόκληρη η περιδιάβαση του Μπάμπη Μπίζα, στον πιο πάτω σύνδεσμο:
