Το ναυάγιο ενός γερμανικού U-boat του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που βυθίστηκε πριν από έναν αιώνα, ανακαλύφθηκε από έναν επίμονο κυνηγό ναυαγίων στα ανοικτά των ακτών της Βιρτζίνια.
Το SM U-111, το οποίο ήταν υποβρύχιο μήκους 235 ποδιών (περίπου 80 μέτρων) που βύθισε τρία εμπορικά πλοία των Συμμάχων στον Ατλαντικό Ωκεανό κατά τη διάρκεια της συνεργασίας του με το Γερμανικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό, βυθίστηκε στις 31 Αυγούστου 1922 σε ύδατα που το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είπε ότι ήταν 1.600 πόδια (530 μέτρα) βάθος. Όπως γράφει το National Geographic, την περασμένη Εργατική Πρωτομαγιά ο Erik Petkovic βρισκόταν στη σκοτεινή καμπίνα του R/V Explorer περίπου 40 μίλια μακριά από την ακτή της Βιρτζίνια. Κοιτάζοντας σε μια οθόνη βίντεο συνδεδεμένη με ένα τηλεκατευθυνόμενο όχημα (ROV) περίπου 400 πόδια πιο κάτω, αναφώνησε ξαφνικά: «Αυτό είναι! Εκεί είναι!”Το αντικείμενο που προκάλεσε τον ενθουσιασμό του ήταν τα συντρίμμια του SM U-111, του τελευταίου γερμανικού υποβρυχίου της εποχής του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που ανακαλύφθηκε στα ύδατα των ΗΠΑ.
Υπάρχουν περισσότερα από δώδεκα γερμανικά ναυάγια U-boat και από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους στα ύδατα των ΗΠΑ και τα υποβρύχια έχουν ιδιαίτερη γοητεία για δύτες ναυαγίων όπως ο Petkovic. Είναι ένας από τον μικρό αριθμό των αποκαλούμενων «τεχνικών δυτών» που εξερευνούν βάθη που υπερβαίνουν κατά πολύ το τυπικό όριο των 120 ποδιών που παρατηρείται από δύτες αναψυχής.
Τα αρχεία του Πολεμικού Ναυτικού έδειξαν ότι το U-111 βυθίστηκε στα ανοιχτά της Βιρτζίνια στις 31 Αυγούστου 1922, σε 1.600 πόδια νερού – πολύ πέρα από το όριο οποιουδήποτε ανθρώπινου δύτη. Όμως, χρόνια έρευνας οδήγησε τον Petkovic σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα – και μια ιστορική ανακάλυψη για την ομάδα του R/V Explorer .
Σαμποτάζ και επιβίωση
Με εντολή του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού το 1917, το U-111 μήκους 235 ποδιών περιπολούσε στα ύδατα του Βόρειου Ατλαντικού, βυθίζοντας τρία συμμαχικά εμπορικά πλοία πριν από την παράδοση του Κάιζερ τον Νοέμβριο του 1918.
Μετά την συνθηκολόγηση, όλα τα αξιόπλοα U-boat στάλθηκαν στο βρετανικό λιμάνι της Βόρειας Θάλασσας Harwich, όπου τα περισσότερα κόπηκαν για σκραπ. Ορισμένα όμως σώθηκαν προκειμένου οι συμμαχικές δυνάμεις να ανακαλύψουν, με αντίστροφη μηχανική, την πολύτιμη τεχνολογία πίσω από τους γερμανικούς κινητήρες ντίζελ, τα περισκόπια και τα γυροσκόπια.
Ο πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον έδωσε εντολή στο Πολεμικό Ναυτικό να στείλει έξι από τα παραδομένα U-boats στις ΗΠΑ, όπου τα υποβρύχια θα περιόδευαν στην Ανατολική Ακτή για να συγκεντρώσουν χρήματα για Victory Bonds. Στη συνέχεια, τα πλοία θα αποσυναρμολογούνταν, θα μελετούνταν, θα επανασυναρμολογούνταν και τελικά θα ρυμουλκούνταν στη θάλασσα και θα βυθίζονταν. Τα υποβρύχια επρόκειτο να ταξιδέψουν σε μια νηοπομπή από το Χάργουιτς μέσω των Αζορών στη Νέα Υόρκη το αργότερο στις 23 Απριλίου 1919.
Ο υποπλοίαρχος Freeland Daubin έλαβε την ευθύνη του U-164 , αλλά ανακάλυψε ότι το υποβρύχιο είχε υποστεί δολιοφθορά τόσο από Γερμανούς όσο και από Συμμάχους που ήταν πρόθυμοι να κρατήσουν τα τεχνολογικά βραβεία ο ένας μακριά από τα χέρια του άλλου. Μετά από μια φιλική συνομιλία ο Daubin έπεισε τις βρετανικές αρχές να ανταλλάξουν το σαμποταρισμένο υποβρύχιο με το U-111.
Η ανταλλαγή της τελευταίας στιγμής έβαλε τον Daubin και το 32μελές πλήρωμά του πίσω από το πρόγραμμα. Το U-111 ήταν ακόμη υπό επισκευή όταν η συνοδεία απέπλευσε για τις Αζόρες στις 3 Απριλίου 1919.
Μετά από τέσσερις μέρες στον Ατλαντικό, ένα διαλυτό βύσμα που είχε τοποθετηθεί κρυφά από Γερμανούς σαμποτέρ έπεσε, βυθίζοντας σχεδόν το υποβρύχιο στη μέση της νύχτας. Η ηρωική προσπάθεια του αρχιπυροβολητή έσωσε το σκάφος και το πλήρωμα.
Τελικά, μετά από πολλές περιπέτειες το U-111 εισήλθε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης με δική του ισχύ στις 19 Απριλίου -μόλις 12 ημέρες μετά την αναχώρηση από την Αγγλία.
Το U-111 έκανε το ταξίδι του στο Victory Bond, προσελκύοντας περίεργα πλήθη όπου κι αν πήγαινε. Οι τοπικές εφημερίδες κατέγραψαν τα γεγονότα: «Οι επισκέψεις των αιχμαλώτων Ούνων πειρατών, ακίνδυνων και παιχνιδιάρικων τώρα, θα κάνουν πολλά για να επιστήσουν την προσοχή του λαού την τόλμη των αντρών μας που πολέμησαν αυτούς τους υποθαλάσσιους βλαστούς», έλεγαν οι Bridgeport, Connecticut, Times και η Evening Farmer μετά από μια επίσκεψη του υποβρύχιου τον Μάιο του 1919.
Αναζητώντας ναυάγια
Ο Έρικ Πέτκοβιτς ήταν έφηβος στο Κλίβελαντ όταν άρχισε να καταδύεται, εμπνεόμενος από την ανακάλυψη του Τιτανικού από τον Ρόμπερτ Μπάλαρντ το 1985. Άρχισε να εξερευνά ναυάγια στις Μεγάλες Λίμνες, τελικά έγινε καταξιωμένος τεχνικός δύτης και έγραψε βιβλία για την εξερεύνηση ναυαγίων. Εντάχθηκε στη Μυστική Υπηρεσία και εργάστηκε στον Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Ομπάμα, ενώ συνέχισε να καταδύεται. Το έργο ντετέκτιβ και η αναζήτηση ναυαγίων, λέει, «απαιτούν τις ίδιες βασικές δεξιότητες έρευνας».
Με τα χρόνια, ο Πέτκοβιτς διατηρούσε αρχείο για ναυάγια U-boat στα ύδατα των ΗΠΑ. Δεκατρία γερμανικά υποβρύχια -πέντε από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οκτώ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο- πιστεύεται ότι βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση από τεχνικούς δύτες. Αλλά το U-111 θεωρήθηκε ότι ήταν σε πολύ μεγάλος βάθος και χαμένο στην ιστορία.
Ο Πέτκοβιτς άρχισε να ερευνά πιθανές τοποθεσίες για το U-111 πριν από αρκετά χρόνια. Βασιζόμενος σε παλαιότερη έρευνα του Gary Gentile , ενός πρωτοπόρου στις τεχνικές καταδύσεις, και «σκάβοντας» μέσα από ναυτικά αρχεία στη Γερμανία και τις ΗΠΑ, ο Petkovic εντόπισε τη διαδρομή του U-111 από το Ηνωμένο Βασίλειο στις ΗΠΑ, στη συνέχεια στις θαλάσσιες δοκιμές γύρω από την Κούβα και, τέλος, την αποσυναρμολόγηση και την επανασυναρμολόγηση του από μηχανικούς του Πολεμικού Ναυτικού.
Τα σχέδια προέβλεπαν να βυθιστεί το U-boat στα ανοικτά των ακτών της Βόρειας Καρολίνας το 1921 ως μέρος του λεγόμενου «στόλου Billy Mitchell». (Ο Μίτσελ, ένας ταξίαρχος της Πολεμικής Αεροπορίας, ήθελε να επιδείξει την ανωτερότητα της νεοσύστατης Πολεμικής Αεροπορίας έναντι του Πολεμικού Ναυτικού καταστρέφοντας έναν στόλο πλοίων από τον ουρανό.) Αλλά καθώς το U-111 ρυμουλκούνταν από το Μέιν στο Ακρωτήριο Χάτερας, άρχισε να βυθίζεται στα ανοιχτά της Βιρτζίνια Μπιτς.
Το υποβρύχιο αρχικά σώθηκε και ρυμουλκήθηκε στο Νόρφολκ, όπου βυθίστηκε και ανυψώθηκε για δεύτερη φορά. Στις 31 Αυγούστου 1922, το φημισμένο U-boat ρυμουλκήθηκε στον Ατλαντικό, οι καταπακτές του άνοιξαν και πυροδοτήθηκαν εκρηκτικά.
Τα αρχεία του ναυτικού έδειξαν ότι το U-111 κατέβηκε σε 1.600 πόδια νερού. Αλλά οι πληροφορίες που συνέλεγε ο Petkovic πρότειναν μια διαφορετική τοποθεσία – ένα σημείο ελαφρώς προς τη στεριά όπου η παράκτια υφαλοκρηπίδα βυθίζεται εκατοντάδες πόδια.
Η ομάδα σχεδιάζει να στείλει δύτες στο U-111 τον επόμενο χρόνο, καθώς και να ολοκληρώσει ένα τρισδιάστατο φωτογραμμετρικό μοντέλο του U-boat. Και δεν αποκαλύπτουν την ακριβή του θέση.
Πηγή: National Geographic
